De Laatste Blik
De Laatste Blik
Moeder en kind. Een universele band die geen woorden nodig heeft. Maar wat als die band op brute wijze wordt verbroken? In deze korte scène beleef je een moment van puur geluk, dat omslaat in diep verlies. Wat begint als een menselijke ervaring, onthult zich als een werkelijkheid die dagelijks plaatsvindt – ver weg van ons blikveld.
Soms is een verhaal de krachtigste manier om een verborgen realiteit zichtbaar te maken. Dit korte stuk nodigt je uit om voelen in plaats van alleen te weten.
“Nog een laatste keer persen! Puf puf en duuuuuw.”
Badend in zweet en tranen kon ze na negen lange maanden haar kind eindelijk omhelzen. Ze reikte voor zich uit, maar uitgeput, verdwaasd en vol ongeloof zag ze hoe het kind bij haar werd weggenomen. Het gekrijs was voelbaar tot in haar botten en vulde haar met een onmetelijke kracht waarmee ze zich wist los te wringen van de handen die haar trachtten te bedwingen.
Ze sprong op en sloeg wild om haar heen, maar het mocht niet baten, ze was te verzwakt en de onophoudelijke klappen die ze te verduren kreeg, werden haar te veel. Trillend op haar knieën, zag ze met haar laatste kracht nog net een glimp van haar pasgeboren baby’s angstige ogen.
Haar laatste restje hoop stierf daar op het moment dat het kind verdween... net zoals duizenden moeders vóór haar.
Badend in zweet en tranen kon ze na negen lange maanden haar kind eindelijk omhelzen. Ze reikte voor zich uit, maar uitgeput, verdwaasd en vol ongeloof zag ze hoe het kind bij haar werd weggenomen. Het gekrijs was voelbaar tot in haar botten en vulde haar met een onmetelijke kracht waarmee ze zich wist los te wringen van de handen die haar trachtten te bedwingen.
Ze sprong op en sloeg wild om haar heen, maar het mocht niet baten, ze was te verzwakt en de onophoudelijke klappen die ze te verduren kreeg, werden haar te veel. Trillend op haar knieën, zag ze met haar laatste kracht nog net een glimp van haar pasgeboren baby’s angstige ogen.
Haar laatste restje hoop stierf daar op het moment dat het kind verdween... net zoals duizenden moeders vóór haar.
De boerderij werd gehuld in een warme gloed van de heerlijke middagzon, maar aan de andere kant van het erf werd die warmte niet gevoeld. Enkel een kille leegte hing in de plastic iglo, waar het kalfje zich van uitputting in slaap jankte.
En zo passeert er alweer een dag op de zuivelboerderij.
En zo passeert er alweer een dag op de zuivelboerderij.